اخیرا غالبا اوقات
فراغتم در اتاقم رو به صورت افقی و یا در حال لمباندن و فیلم و سری دیدن سپری می
کنم،بعضا سنت شکنی کرده مثل امروز که اندیشه پویا رو ورداشتم یه نیگاهی انداختم.یه
بخش داشت راجع به شبکه های اجتماعی و فیس بوک و اینا که جالب بود.یه نقل قول بود
از یه کتاب به اسم "تنها در جمع" نوشته یارویی به نام "شری
ترکل" از روان شناسان سایبری(وات د هل) که بسیار به جا گفته طرف انصافا:
<باید "تنها" باشیم تا بتوانیم بدون مزاحمت بر صفحه ی کامپیوتر و یا
موبایل خود متمرکز شویم.در این شرایط جدید،فضاهای عمومی مانند پارک ها و کافه ها و
فرودگاهها دیگر فضاهایی برای مراودات اجتماعی نیستند بلکه یک مکان گردآوری اجتماعی
هستند،مردم کنار هم می نشینند،اما با هم گفت و گو نمی کنند،افسار هریک از آنها به
موبایل و یا تبلتی متصل است که آنها را به افراد و مکان های دیگر مرتبط می کند.>
توضیح بیشتری لازم نیست.فقط اگر به هر دلیلی از مزخرفاتی مثل وایبر و اینستاگرام و
فیسبوک استفاده می کنید،مراقب باشید یکی بغل دستتون نشست حس کنه کنارش یک آدمیزاد
نشسته نه ای تی یا همچو چیزی.
بی ارتباط به مطالب بالا
یک مطلبی رو در مورد ملاله یوسف زی عرض کنم،این که این اروپاییا اومدن این رو
اینقدر بزرگ کردن تنها نشان از یک واقعیت سهمگین دارد و اون بیکاری مفرط این
جماعته که باعث شده کاملا مغز از کله شون عروج کنه.الان توی کشورهای در حال توسعه
کلی کار برای انجام دادن هست.میتونن برن توی خاورمیانه،آفریقا یا آمریکای لاتین مشغول
شن.مثلا میتونن نفری یه بطری آب معدنی
وردارند از دریای شمال یا دریای بالتیک پرش کنند بیارن توی دریاچه ارومیه یا هامون
خالی کنند.کلیم هیجان داره.چه چالشی بزرگ تر از این که یه دریاچه خشک رو پر کنی؟
ببنید من هم الان سوار اتوبوس شم برم توی کوهستان های پاکستان بچرخم شبه نظامیا
میان اول خودم رو پیاده می کنند بعد مغزم رو.فرضا همچین اتفاقی افتاد.باید جایزه
ساخاروف بگیرم؟باید صلح نوبل بگیرم؟باید توی مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی
کنم؟باید برم بشینم با رئیس جمهور آمریکا و زن و بچه ش گل بگم گل بشنفم؟مگه من
چی کار کردم؟صرفا مورد حمله قرار گرفتم.
تازه من کلی سنمه.اون 17 سالشه.اصولا یک آدم 17 ساله نباید مورد تقدیر قرار بگیره.چون
حالیش نیست چی کار می کنه.دختر هم باشه دیگه بدتر چون دخترا کلا از 12 تا 18 سالگی
به پریود مغزی دچارند.بله نتیجه می گیریم کسی که اینجا باید مورد تقدیر قرار بگیره
منم نه اون ملاله یوسف زی.توی 17 سالگی کتاب خاطراتم نوشته.من با این همه سال سن
بخوام کتاب خاطرات بنویسم با رو جلد و فهرست و تقدیم نامه و موخره جمعا 5 صفحه م نمیشه اونوقت ببینید این ابله با 17 سال سن چه نشر اکاذیبی کرده.
این ملاله کم‌کم ملال آورم میشه.. راستش آره.. از وقتی بچه بوده رو مخش کلی کار کردن تا به همچین مرحله‌ای برسه همشم کار کاره انگلیسه! و البته رادیو بی.بی.سی روش سرمایه گذاری کردنو بارش آوردن و حسابیم معروفشم کردن... بعدن بدردشون میخوره همچین کیسی!
من از وایبر و اینستاگرام خوشم نمیاد.. اونجاها نیستم.. حتی فیسبوکم سالی به بار زورکی نظرکی بهش میندازم! هیچ وقت عضو فعالش نبودم.. .
من کلا آدم عتیقه‌ایم!
از این ای تی ها همه جا دیده میشه ، گاهی خودمون تبدیل به یدونه از همین دست موجودات میشیم.
دربلره ء ملاله ، به نظر منم جایزه باید به کسی برسه که اقدامی درجهت صلح انجام بده. اگه قربانی خشونت بودن معیار باشه الان زنان اصفهانی مقدم ترند :-)
اینها ، کلا خشونتهای اینچنینی مقولاتی هستند که متاسفانه خیلی ها ازش بهره میبرند. حتی قربانی مذکور که الان مشهور هم شده خودش خبر نداره که چقدر برای دولتمردان منفعت داشته و اصولا نخ این عروسک های خیمه سب بازی دست کیه. اون که طفل ه ، حتی گنده هایی مثل خیلی از فیلسوفهای ایرانی و خارجی هم ، سر نخو که بگیری میبینی تو دست یه نقابداره.
دستهای آلوده...
اطلاعات پاراگراف آخر خودتم نشر اکاذیبه ها. از من گفتن بود
اصن مث این که انواع مختلف تکنولوژی واسه این اختراع شدند که ماها دیگه مث آدم زندگی نکنیم!!
فک کن اگه تکنولوژى نبود!
کمش خوبه
فقط تا 18 ؟؟؟؟؟
بسته به مورد برو بالا
والله به قرآن ، جایزه ی جنگ نوبل!!! حق مسلم توئه!
چندان دور از واقعیت نیست که در 17 سال زندگی اتفاقات بیشتری نسبت به اون همه سال زندگی بیفته!
عصبانیتی در کار نباید باشه وقتی برخورد ِ نوع بشر توی همه چیز همینه.
عریضه‌ی اول که صحیح و احسنت!
عریضه‌ی ثانی هم جالب‌ئه! یکی گفته بود اگه ملاله تو یکی از حمله‌هایِ هواپیماهایِ بدون سرنشینِ امریکا به پاکستان، با تمامِ خاندان‌ش هم کشته می‌شد، ما حتا اسم‌ش هم نمی‌شنیدیم...