تاملات

این کتاب رو خواهرم بهم هدیه داد، گویی سال‌ها دنبال همچین چیزی بودم. بعد از مقداری فلسفه خواندن از نوجوانی که با دنیای سوفی شروع شد، نهایتا فلسفه را کسشعر، گزافه و غیرعملی یافتم. این که یک نفر چجوری این حق رو به خودش میده که گوشه اتاقش بشینه و تز صادر کنه. برو کار کن الدنگ. این کتاب با اشاره به نکته فوق، دید Practical و ملموسی نسبت به مسایلی ملموس دارد.

جایی از کامو نقل می کند: "دروغگویی فقط این نیست که چیزی بگوییم که امر واقغ نیست. بلکه همچنین، و مخصوصا، این که چیزی بیش از امر واقع بگوییم و جایی که صحبت از دل است چیزی افزون بر آن چه حس می کنیم بگوییم نیز دروغگویی است."

این جمله آسمان رو به زمین میاره به نظر من، به شخصه خیلی به این فکر کردم در همین وبلاگ، خیلی از چیزهایی که راحت مینویسم ممکنه غلو یا خلاف احساسات و افکارم باشه، و از جایی به بعد خیلی دست به عصا تر شدم. مخصوصا اینکه خواننده شناختش از من صرفا از روی نوشته های اینجاست، و دروغ به خواننده و ایجاد تصویر مخدوش گناهی ست بس نابخشودنی.