دوستی سوالی پرسیدن در بخش کامنت های پست قبل و پیرو اون پست که بنده بسیار بجا دیدم این سوال رو با شما عزیزان هم مطرح کنم چون مورد مهمی هست. میفرمایند یه تعریف از مردم "عادى" و مردم غیر عادى ارائه بده، متوجه نشدم.
ولى به هرحال به نظرم "تحسین و توجه" تو آدم هاى خاص هم کم دیده میشه در واقعیت.
پاسخ بنده به این شرح هست که عرضم به خدمتت که، آدم عادی اینجا منظور کسی هست که جزو جمعیت خاکستری حساب میشه و رسانه هایی مثل اینستاگرام باعث ایجاد این توهم درش شدن که مدام باید خودش رو لانچ کنه و برای مردم لانچ شدنش جالبه. و منظور از آدم غیرعادی کسیه که لانچ شدنش منوط به ابزار اجتماعی همگانی نیست و سوای اینستاگرام و توییتر هم دیده میشه، غالبا هم اون نیست که سعی میکنه حرفاشو تو چشم بقیه فرو کنه، بقیه ن که میرن دنبال کتاباش، سایتش، حرفاش یا هرچی. واکنش مردم به دسته اول که اونها رو یک میان مایه ای مثل خودشون میدونن که صرفا اعتماد به نفسش بالاست غالبا زر نزن بابا گاییدی، و به دسته ی دوم که غالبا الیت محسوب میشوند توجه مثبت هست. البته ممکنه طرف الیت کسخل هم باشه که مخاطب مختار جمع کرده باشه مثل اون یارو وحید خزایی. امثال بنده هم در رده الیت میان مایه دسته بندی میشیم. یعنی در شبکه های اجتماعی ساکتیم و سعی نمیکنیم زیاد اظهار فضل کنیم چون به این امر اشراف داریم که غالبا براشون مهم نیست ما چه زری میزنیم، و در وبلاگ اظهار فضل میکنیم چون کسی رو مجبور نکرده ایم بیاد اینجا اینها رو بخونه و هر کی میاد با اختیار خودش میاد، اون که نمیاد هم کون لق پدرش.
والسلام علیکم و الرحمه الله و برکاته
آقا از توضیحات مبسوط شما سپاسگزارم.
گرفتم منظور رو.
البته جا داره در رابطه با بخش آخر حرفات بگم که وبلاگ هم خیلى دور از این فضا نیست. شما یه نگاهى به آخرین وبلاگهاى بروز شده بندازى، اظهار فضل ها دستت میاد. اینها رسانه هاى قابل دسترس و شاید سطح پائین و رایگانى هستن که نه فقط در اختیار الیتها، بلکه عموم مردم قرار گرفتن. لذا شما درش رقابت مذبوحانه رو بیشتر میبینى تا تحسین و توجه. البته به شکل دیگه اى، شاید کمى متفاوت از اینستاگرام.
تو وبلاگیا هم این توهم وجود داره که ما همه الیتیم و اون مردم "عادى" که تو شبکه هاى اجتماعى رقابت مذبوحانه دارن، بقیه هستند. البته جداً و قلباً امیدوارم سوءتفاهم پیش نیاد.
عرضم به خدمتت که، یه فرق ظریفی که بین سایت و وبلاگ با اینستاگرام و توییتر هست اینه که در مورد دوم تو یکی رو فالو می کنی، ولی دیگه اختیاری در دیدن پستاش نداری. مثلا یه دوستی فالوت می کنه، توام فالوش می کنی. بعد میبینی هرموقع اینستاگرامو باز می کنی شصت تا عکس از خودش و در و دیوار گذاشته. ولی در وبلاگ و فیس بوک اختیار رصد مطالب صد در صد با شماست و البته این به این معنا نیست که دسته اول کسشر نمیگن، صرفا اختیار دیدن یا ندیدنشون با شماست. چنان که الان اینا که وبلاگ دارن 90 درصد کسخل پسخلن. فقط منم که چون جواهری در قصرم.
جالب اینجاست تو همین اینستاگرام خیلی ها دارن مذبوحانه تلاش می کنند که بگن غیر عادی هستندو با بقیه فرق دارند ولی با یه نگاه ده دقیقه ای به کل صفحشون میشه فهمید که دارن شوآف می کنند بیشتر
البته از این قشر تو همه شبکه ها هست ولی در حال حاضر اکثریتشون جمع شدن تو اینستاگرام
اینستاگرام من فقط وحید خزایی رو دوست داشتم و به نظرم واقعا انسان فرهیخته و نخبه ای بود که گرفتنش
شوخی نکن، واقعا طرفدارش بودی؟
وحید خزایی عشق بود، شعور سیاسیش از همه این منتقدا و روشنفکرا بالاتر بود