اوه خدایا از آدم های شدید
متنفرم. کشور من پر از آدم های شدید است. از دست آدم های شدید میخواهم سرم را به
دیوار بکوبم، و جایی برم که دیگر نبینمشان، و صدایشان را نشنوم. مشکل در سیستم
تفکر اینهاست، یعنی غالب چیزهایی که فکر می کنند درسته، غلطه. بگذارید بهتون بگم
آدمهای شدید چه ویژگی هایی دارند. وسط روز، همه پرده های خونه رو می کشند و همه
چراغ های خونه رو روشن می کنند. پرده هاشون هم معمولا سه لایه داره و لایه رویی از
جنس حریر و در تم رنگ های قهوه ای روشن. مصداق بارز عوامل مخرب زیست محیطی هستند،
وسط تابستان همه وسایل سرمایشی رو تا آخرین درجه روشن می کنند و با پتو می خوابن،
زمستان هم همه وسایل گرمایشی رو باز می گذارند و با آستین حلقه ای می چرخند. معمولا
طبیعت مکدرشون می کنه، مثلا اگه دیدید باغچه خونه رو موزاییک کردند و درختان رو قطع
کردند، با این توجیه که "شیک تر شد"، یا "برگا حیاط رو کثیف می
کردند" تعجب نکنید. اساسا به استفاده اضافی از منابع موجود علاقه نشان میدن،
دقیقا وقتی داره بارون میاد مدام از شیشه شور ماشین استفاده می کنند. صدای
تلویزیون را تا جایی که به پرده گوششون آسیب واضح نرسونه بلند می کنند. علاقه
عجیبی به وضع محدودیت های مختلف دارند، مثلا روی مبل ها پارچه می کشند، در اتاق ها
رو قفل می کنند یا وقتی جایی رو تمیز می کنند انتظار دارند تا دو روز هیچ کسی در
اون فضا رفت و آمد نکنه.
اوه خدایا، نمیخواهم هیچ وقت آدمهای شدید دور و برم باشند.