چو ایران مباشد...

سیحون معمار خاطرات ما بود،وقتی که با شنیدن نیشابور یاد بنای آرامگاه خیام و کاشی های معرق بنای آرامگاه کمال الملک میفتیم،همدان که می شنویم برج آرامگاه ابن سینا به ذهنمان می آید،توس را باسنگ مرمر آرامگاه فردوسی و مشهد را با سنگ خارای آرامگاه نادر در ذهن داریم.

انگار خانوادگی رسالت داشتند فرهنگ و هنر پژمرده ایران رو احیا کنند،پدربزرگش میرزاعبدالله با تدوین ردیف موسیقی ایرانی و خود سیحون با بیان همان احساسات اینبار در کالبد معماری.