متوفی بعد از مرگ، به خانه و خانواده اش بازمیگردد و مجدد به انجام امورات خانه و عمدتا آشپزی می پردازد. هرچند روح او قابل رویت است و یک صندلی را در میز نهارخوری اشغال کرده است، اما شما به هیچ وجه نمی بایست با او به حرف زدن بپردازید، هرقدر هم که او تلاش مدام کند با شما معاشرت کند و مورد توجه قرار گیرد. زیرا سخن گفتن و بذل توجه به او ممکن است به دلبستگی مجدد وی به زندگی دنیوی و انکار عدم حیات منجر گردد. بنابراین صرفا از دستپخت او میل کنید، اسیر عاطفه نشوید و کاملا نادیده اش بگیرید، ولو فرد درگذشته مادر شما باشد که از شما می پرسد: "عزیزم تمنایت می کنم با من سخن بگو، غذا را دوست داشتی؟"
وبلاگ نویسا هنوز نفس میکشن؟!
داشتم مادام بوواری میخوندم
درمونده شدم از توصیفاتش):
یه سرچ زدم "توصیفات زیاد مادام بوواری"دکتر گوگل وبلاگ شمارو آورد بالا.
ب
آقا جذبمون کرد ناجور(:
دختربچه ای تجربه منحصر به فردی در زندگیش داشته که این فیلم اونو روایت کرده.ظاهراً براساس واقعیت بوده.پیامی که کارگردان سعی کرده انتقال بده نه.اصل اتفاق جالب بوده ...
https://www.imdb.com/title/tt4257926/
این جمله اون بالا منطقش مشکل داره تو فراموش کنی چه جوری میتونی نبخشی.اونجا دیگه از مغزت پریده قضیه چیزی برا بخشیدن یا نبخشیدن وجود نداره.
این جمله من نیست .