میخوام باقی عمرم رو به کار، ورزش، و عبادت بگذرونم. به قول مختاری دوست داشتم که صورت زیبایی را بر سینه‌ام بفشارم و بمیرم، اما نشد. یعنی بعید میدونم بشه، از همه‌ی آدم‌ها دورم و بعد از مدتی احساس فاصله میکنم ازشون و ناامیدم می‌کنن و به تنهایی خودم پناه میبرم. نهایتا هم اونقدر مهم نیست، شاید بدم نباشه.