دو تا اثر:
کیکاووس یاکیده - بانو یکی این که دکلمه و موسیقیش عالیه.
Evgeny Grinko-valse یکی دیگه این که موسیقی و فضاسازیش فوق العاده ست.
ترجیح میدم این لینک هارو اینجا بدم تا فیسبوک چون اونجا اینقدر بمبارد محتواست که آدمها چشمشون فقط حرکت می کنه و اصولا برای هیچ پستی 1 الی دو دقیقه بیشتر حاضر نیستند فقط بگذارند.خوراک ترین چیزها عکسه پروفایلی چیزیه که سریع نیگا می کنی یه لایک سگ خور میکنی رد میشی.مضافا اونجا یک مقدار این حس رو دارم که به زور میخوام محتویات مغزم رو بجپونم به جون ملت.اینجا داستانش فرق داره چون کسی که وبلاگ منو باز می کنه صرفا میخواد ببینه من چی نوشتم و گمانم حاضر باشه حتی بیست دقیقه نیم ساعت هم اگه طلبید وقت بگذاره.یه شعر هست نوشته مارگوت بیکل ترجمه احمد شاملو که دکلمه ش رو هم شاملو کرده و شاید بعدا بذارمش میگه:
پیش از آنکه به تنهایی
خود پناه برم
از دیگران شکوه آواز می کنم
فریاد می کشم که ترکم گفتند!
چرا از خود نمی پرسم:
کسی را دارم
که احساسم را
اندیشه و رویایم را
زندگی ام را با او قسمت کنم؟
آغاز جدا سری شاید از دیگران نبود.
نکته ی ظریفی که اینجا به نظر می آید اینه که گویا شبکه های اجتماعی ابزاری شده اند که ملت میخواهند احساسشان را،اندیشه و رویایشان،زندگی شان را جا یک نفر که داوطلبانه قبول مسئولیت کرده با صدها نفر به زور قسمت کنند.