به نظرم یه راه خیلی مناسب برای دخترای غیرجذابی که کسی رو پیدا نمی کنن و احساس تنهایی میکنن (چون واقعا همچی چیزی وجود داره، به قول لویی سی کی کسشر میگن برا همه یکی اون بیرون هست، برا بعضیا هیچ کی پیدا نمیشه- که البته به نظر من تبصره داره باید تلاش کنن یه دوپای پایین تر از خودشون تو سلسله مراتب داروین پیدا کنن که شکست رو قبول کنه، بحث طولانیه)، اینه که یکیو پیدا کنن که صرفا ازش بچه دار شن (بعضا سخته البته، شاید مجبور شن به زور متوسل شن- تینیجرای داوطلب جقی هم آپشن خوبین) بعد میتونن با پرورش بچه که احتمالا یه عقده ای بدبخت خواهد شد (هم از ژنتیک هم از تربیت و اکتساب و اینا میره تو کونش) خودشون رو سرگرم کنن. به ویژه این که گویا اکثر زنان غریزه مادری دارند (ساده س یه هورمونه) و دوست دارن بچه پس بیندازن اصولا (ژانر این دخترا که از کف پای بچه عکس میذارن تو اینستاگرامشون یا فیلم بچه چند ماهه ای که لیموترش زهرمار کرده و ترش می کنه برا هم میفرستن).
درود.