البته که هیچ چیز جای وبلاگ رو نمیگیره، اما در اوضاع الانم حوصله توییتر رو بیشتر دارم. بیشتر کاربرای ایرانیش انتلکتوالای رو مخی هستن که خیلی سنگین حس مزه پرانی دارن، انگار یه مسابقست که کی تو یه جمله میتونه بیشترین حجم نمک رو بریزه؟ من بیشتر برای کار و بار و زمینه رشته ام و اینا واردش شدم. از اونجا که ما شخصیتی تک بعدی نیستیم، یه موقع موسیقی ای، عکسی، چیزی. این لینک صفحه ام، و اینکه اگه آشنایی از اینجا اونجا منو فالو کرد (که بعید میدونم) بگه بهم.
نکته تلخ اینکه کلا سه چهار تا وبلاگ بوک مارک داشتم که مدام پیگیر بودم طی یک سال اخیر، که دوتاشون آیدا و تراویس بیکل بودن که دیدم وبلاگاشون رو بستن. و چه حیف که عرصه رو واگذار کردن به کسانی که همچنان با قدرت لنگ سبک چسناله، فانتزی جفت، و عکس از کیک و کتابخونه و کادوی تولد رو چسبیدن.
برای راحت تر بودن خودم، از این به بعد برای پست های احتمالی نظرات خوانده ولی تایید نمی شوند.