Bosnic

یک مقدار از شرایط آرمانیم دور هستم و تنها چیزهای جالبی که توی این چند وقته بهشون فکر کردم یکی اینه که چقدر جالب میشد استان های قم و اراک و قزوین دریاچه بودند چون هیچ نکته ی هیجان انگیزی ندارند و دیگر این که به طور جدی به مهاجرت به بوسنی و هرزگوین که الان گویا دیگه هرزگوینش پریده فکر کردم.چون از بچگی دوست داشتم توی سارایوو زندگی می کردم و به معلمای دبستانم هم چند بار اینو گفته بودم که هیچ وقت جواب خاصی ازشون نشنیدم.سارایوو آب و هوای خیلی مطبوع و سرد و نمناکی داره و کوه و درخت زیاد داره.مضافا این که مردم با ادیان مختلف در صلح و صفا دارن کنار یکدیگر زندگی می کنن.(البته بعد از جنگ 20 سال پیش که همدیگرو قتل عام کردند).یک نکته ی جالب دیگه راجع به سارایوو اینه که اونجوری هنوز پیشرفته نشده که آدم خیلی خوش بحالش بشه ایده ام اینه که یه چیزی تو مایه های پاریس جنگ جهانی یا نیویورک دوران رکود اقتصادیه که خیلی جای جالبی میتونه باشه از نظر من.

این کشورهای بالکان یک تختشون کمه هر ماه باید یه آپدیت از نقششون بدن بیرون که احیانا کشوری مستقل شده باشه یا ایالتی از این کشور پریده باشه اونور..آروم بگیرین لطفن اونقدر ها هم که فکر می کنین با هم فرق ندارین.فقط مختصری تفاوت قومیتی دینی که ممکنه خون همدیگرو بابتش بریزین ولی بر پایه ی احتمالات که نمیشه زندگی کرد.

چند وقته به این مسئله هم فکر می کنم که اگه احیانا روزی توی ایران به قدرت برسم دوباره ارمنستان و آذربایجان رو ضمیمه ی ایران می کنم.تصمیم دارم این پیشنهاد رو به گرجستان و روسیه ام بکنم اما در مورد روسیه خیلی مطمئن نیستم که قبول کنن.هرچند خیلی دور از ذهنم نیست که رد کنن چون جز داشتن یک تاریخ رقت بار و سیاست خفت بارتر اشتراک دیگه ای با هم نداریم.

بارون که میاد خوب بعضی آدما دوست دارن پنجره رو وا کنن بیرونو نیگا کنن.منم هر از چند گاهی این کارو می کنم و سرعت خیس شدن زمین و مناطقی از زمین که امکان آبگرفتگی درشون وجود داره رو بررسی می کنم.در همین اوصاف می بینی کله های دیگه ای هم از پشت پرده و پنجره پدیدار می شن.حرکت شایسته اییه انصافا آدم بد نیس اومدن بارونو یا این کوچک ترین کاری که از دستش بر می آد ارج بنهه.

چند روز پیشم که بارون اومده بود یه بچه هه کلشو از پنجره کرده بود بیرون و یه چتر قرمزم گرفته بود رو سرش.صحنه ی جدا ارزشمندی بود.یاد بچگی خودم افتادم که چتر می بردم حموم با لباس وا میسادم زیر دوش.

اوضاع پایداری خواهم داشت تا چهار پنج ماه آینده و چه بسا تا یک سال آینده چون دارم برای ارشد میخوانم و به سربازی فکر می کنم و همچنان رویای مهاجرت به بوسنی و هرزگوین را در سر می پرورانم.