در رد نظریه وسترن و ایضا ایسترن مدیسین

آره دیگه، وقتی داری فیکشنت را کش می دهی و می تابانی، در حالی که نمیدانی کجا میروی، تو مشغول خیانتت بودی، تو مشغول مردنت بودی. این وقتی اتفاق می افتد که قبل از نگارش، طرح داستان را از ابتدا تا انتها در ذهن نداری، احمقانه ست، نیست؟ اما احمق تو نیستی، چون تا می توانی چیزها را گره میزنی، میکشی، متحیر میکنی، صرفا نمیدانی به کجا میروی. چیزی که مهم است این است مخاطب دنبالت می آید، و توجه، کنجکاوی، تحلیل پشت تحلیل، و مهم تر از همه، پول. احمق منم که چشم به تو دوخته ام،برایت صف میکشم، هورا میکشم! شاید بفهمم، اما دیر میفهمم. هری پاتر، داستان، درجه یک. بالا، پایین، چپ، راست.آن فاحشه می دانست آخر سر چه کار می خواهد بکند با این گره ها که در هم تنیده است؟ خیر، آن فاحشه نمی دانست، آن فاحشه هرگز نمی دانست. در آخر، نیاز بود داستان بالاخره خاتمه یابد یا به قولی سر و تهش هم آید، پس هری به ولدمور گفت، تو واقعا آدم بدی هستی، و باید بمیری، بوم! (نویسنده دمش را روی کولش می گذارد و سراسیمه و خجل می گریزد.)

گیم آف ترونز، همان گه. دو خر نابکار، تنها به فکر توجه خریدن، و شوکه کردن مخاطبند، اما خرهای نابکار، پایانی باید، نیست؟ خوشحالم که اواسط سریال، بایکوت کرده و طی نامه ای رسمی، مراتب اعتراض و نگرانی خودم رو به نویسندگان اعلام داشتم، فکر می کردم، "این ابلهان مخاطب، چهره شان در پایان کار دیدنی خواهد بود، هنگامی که نویسندگان گیج و مضطرب، با این حقیقت تلخ روبرو می شوند که "لحظه موعود فرا رسید، لحظه ای که باید ...س و ...ون سریال را هم آوریم.آه!"

بله، غول و اینا الکیه، دراما آقا، دراما باید. البته از آنطرف هستند دیوثان خبیثی چون آلفونسو کوارون که پشت نقاب روشنفکری با تولید خزعبلاتی چون "روما" کتلت تفت و تحویل خران آوانگارد پفیوز می دهند. داستان فیلم دو ساعت و ده دقیقه روما، برنده چه میدونم نخل طلای برلین و کلی جایزه قلابی دیگر:" یک کلفت مکزیکی به یک نره خر ولگردی میدهد و از او باردار می شود، نره خر ولگرد وی را میپیچاند، کلفت میرود دنبالش تا پیدایش کند." دو فاکینگ ساعت و ده دقیقه خزعبل چرت آور.

وست ورلد هم کسشره ضمنا، سوپر دوپر کسشر.

برم پیکی بلایندرز، و بعد سه بار پشت هم سه گانه ارباب حلقه ها رو ببینم تا روحم پاک شود مجدد، پر شده از خباثت.

درود.